سوده پازوکی - برنامه ریزی و آموزش محیط زیست،دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
حمید رضا جعفری - استاد تمام دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران . خیابان انقلاب خیابان قدس نبش کوچه آذین:

این تحقیق با هدف مقایسه کارایی انواع سیستم های بی خطرسازی زباله های بیمارستانی در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران در شهر تهران سال 1392 انجام شده است.روش گردآوری داده‌ها, مصاحبه و مشاهده و پرسشنامه‌ا است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی-تحلیلی و نرم افزار استفاده شده‌است.. فرآیند بی خطر سازی به میزان قابل توجهی باعث کاهش تعداد میکروارگانیسم های بیماری زا می شود و بوسیله این دستگاه میکروارگانیسم ها ازبین برد یا کشته می شوند. کاهش تعداد نشان دهنده نتیجه فرآیند پاکسازی است. بی خطر سازی شامل روش های شمیایی و حرارتی ( مرطوب و خشک ) می باشد. تمام بیمارستان مورد مطالعه مجهز به دستگاه های بی خطر سازبودند که 68درصد بیمارستان ها از دستگاه های بی خطرسازی با حرارت مطوب ، 28درصد با مواد شیمیایی و 4درصد با بخار خشک استفاده می کنند. زمان برای بی خطر سازی شیمیایی 5 دقیقه و برای بی خطر سازی مرطوب 60 دقیقه در نظر گرفته شده است . در100 درصد بیمارستان های مورد مطالعه تفکیک در مبدا انجام میگیرد. که این خود موجب افزایش کارایی بی خطر سازی و همچنین کاهش حجم زباله های عفونی تولیدی می گردد. بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد دستگاه بی خطر سازی با مواد شیمیایی با کمترین زمان بی خطر سازی و بهترین عملکرد مناسب ترین دستگاه بی خطر سازبوده ولی به علت هزینه های بالای نگهداری دستگاه کمتر مورد توجه قرار گرفته است

بیمارستان ، مدیریت ، پسماند بیمارستانی ، بی خطر ساز