سیدمناف هاشمی - پژوهشگر دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، معاون برنامه ریزی و توسعه شهری شهرداری تهران
حبیب الله طاهرخانی - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه شهید بهشتی، مشاور و مدیر سیاستگذاری و برنامه ریزی راهبردی شهرداری تهران

برنامه های میان مدت، بخشی از چارچوب کلان برنامه ریزی و مدیریت شهرها محسوب می شوند که به عنوان ابزاری برای پیوند میان برنامه های بلند مدت (طرح های توسعه شهری و برنامه های راهبردی) با بودجه های سالانه مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع ارتباط هم پیوند و مستحکم برنامه های توسعه شهری یکی از عواملی است که موجب توفیق این برنامه ها در عرصه عمل می گردد. در ایران، مطابق با ماده 15 قانون نوسازی و عمران شهری (1347)، شهرداری ها موظف به تهیه برنامه عملیات ن وسازی و عمران و اصلاحات شهر برای مدت پنج سال بر اساس طرح جامع شهر و اجرای آن پس از تصویب آن توسط شورای اسلامی شهر شده اند. برهمیناساس مقاله حاضر تلاش می نماید ضمن بررسی ضرورت ها و شیوه های متداول برنامه ریزی میان مدت، به ارائه الگوی تدوین برنامه میان مدت شهرداری ها در ایران با تمرکز بر نمونه موردی تهران بپردازد. با توجه به اینکه این برنامه برای نخستین بار در شهرداری تهران با استفاده از توان کارشناسی بدنه شهرداری محقق شده است از جهت طراحی ساختار و فرآیندهای تأمین محتوا و تدوین برنامه عملیاتی حائز اهمیت است. این مقاله نشان می دهد پیگیری تدوین برنامه میان مدت شهرداری تهران می تواند ضمن تأمین انتظارات از برنامه، میان بودجه سالانه شهرداری تهران و طرح های فرادست توسعه و عمران شهر (طرح جامع و تفصیلی) پیوند لازم را برقرار سازد، فعالیت کلیه واحدهای شهرداری تهران را در بر گیرد و تصویر روشنی از نیازهای توسعه شهری به همراه شیوه های تأمین مالی آن ها ارائه نماید.

برنامه میان مدت شهرداری ها، شهرداری تهران، تدوین برنامه عملیاتی