زهرا میرآخورلی - فوق لیسانس جغرافیا برنامه ریزی توریسم دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
حسن لشکری - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی

جهانگردی از مهمترین فعالیت های انسان معاصر است که همراه با به وجودآمدن تغییرات و تحولات بنیادی در سیمای زمین، اوضاع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، روش زدگی انسان را دگرگون می سازد. دارا بودن شرایط مطلوب گردشگری جزء مزیت ها و توان های بالقوه برای گردشگری محسوب می شود. تکنیک های گوناگونی برای ارزیابی توانهای اقلیمی مناطق توریستی وجود دارد، در تحقیق حاضر با استفاده از شاخص بیکر به ارزیابی اقلیم توریسمی استان سمنان پرداخته شده است. این شاخص شرایط اقلیمی برای توریسم را مورد ارزیابی قرار می دهد. برای محاسبه قدرت سردکنندگی محیط (CP) دامنه تحریکات زیست اقلیمی انسانی با استفاده از دو عنصر اقلیمی دما و جریان باد مورد ارزیابی قرار می گیرد. در این پژوهش برای بررسی آمار ایستگاههای سنوپتیک، لیماتولوژی، بارانسنجی استان، سع شده است از ایستگاه هایی که حداقل دارای 15 سال دوره آماری (1390-1376) بوده اند استفاده گردد. با استفاده از عناصر اقلیمی چون میانگین سرعت باد در ارتفاع 2 متری و متوسط دمای روزانه به محاسبه قدرت سرد کنندگی (CP) مناطق پرداخته و وشعیت زیست اقلیمی بدست آمد که نتیجه آن اقلیم توریسمی ماهانه استان است. با توجه به نقشه ها و روند سالانه CP شرایط زیست اقلیمی انسانی سمنان در بیشتر ماههای سال در محدوده آسایش زیست اقلیمی می باشد در واقع حدود شش ماه از سال دارای شرایط محیطی ملایم و مطبوع (از آبان تا فروردین) و چهارماه از سال دارای شرایط محیطی گرم قابل تحمل (اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر) می باشد. و دو ماه تیر و مرداد ماه، شرایط محیطی گرم و داغ با فشار زیست اقلیمی حاکم می باشد.

شاخص اقلیم گردشگری بیکر، سمنان