پیام زارعی لعل ابادی - دانش آموخته گروه ماشینهای کشاورزی و مکانیزاسیون، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، خوزستان، ایران
محسن مرادی پور - آموزشکده فنی و حرفه ای سما، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
امیر همتیان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، باشگاه پژوهشگران جوان، کرمانشاه، ایران
امیرعباس بختیاری - دانشجوی دکتری مکانیزاسیون کشاورزی، دانشگاه تبریز، ایران

نخود بالاترین سطح زیر کشت را در بین حبوبات کشور دارا بوده و در تناوب با گندم و جو دیم نقش عمده‌ای دارد. روش برداشت سنتی به علت افزایش هزینه‌های تولید و دشواری کاری، منجر به کاهش سطح زیر کشت می‌شود. از این رو برای زیر کشت بردن اراضی بیشتر و بزرگتر، برداشت ماشینی ضروری می‌نماید. از سوی دیگر، عمده‌ترین تلفات در زراعت نخود در مرحله برداشت رخ می‌دهد. هدف از این مطالعه یافتن روشی مناسب به منظور برداشت نخود است که دارای تلفات کمتری در عملیات برداشت باشد. بدین منظور و برای مقایسه روش‌های مختلف برداشت از نظر تلفات در دو رقم نخود، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار و در چهار تکرار انجام پذیرفت. تیمارهای آزماتیش شامل برداشت با سیستم تغذیه کننده نیوماتیک، سیستم تغذیه‌کننده مکانیکی (چرخ فلک انگشتی‌دار) و برداشت دستی به عنوان شاهد بر روی دو رقم آرمان و آزاد اجرا شد. پارامترهای تلفات هد، تلفات کوبنده، تلفات واحد جداکننده و تمیزکننده (قسمت انتهایی کمباین) اندازه‌گیری شد. نتایج نشانداد که سیستم تغذیه‌کننده نیوماتیک دارای تلفات کل کمتری بود (32/9٪) اما سیستم تغذیه‌کننده چرخ فلک انگشتی دار دارای بیشترین تلفات کل (62/22٪) می‌باشد. در برداشت توسط روش رایج (برداشت دستی) میزان تلفات کل 18/11٪ محاسبه شد. لذا باتوجه به نتایج به دست آمده، سیستم تغذیه‌کننده نیوماتیک که دارای تلفات کمتری نسبت به سایر روش‌ها بود، برای برداشت نخود قابل توصیه است.