جعفر شهریور قوزوللو - دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران، کارشناسی ارشد، فرآوری مواد معدنی
حنیف کازرونی - دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران، دانشجوی دکتری بایوتکنولوشی، دانشکده مهندسی شیمی
عبدالله دینی - دانشگاه تربیت مدرس تهران، کارشناسی ارشد، مکانیک سنگ
عدالت آزاد - دانشگاه تربیت مدرس تهران، کارشناسی ارشد، مکانیک سنگ

جهان به طور چشمگیری نیازمند کاهش مصرف منابع تجدیدناپذیر و کاهش تولید پسماند می باشد، این نیاز از طریق توسعه فن آوری بازیافت انجام می شود. در این راستا جمع آوری و بازیافت باتری های فرسوده یک روش مفید جهت رسیدن به این هدف می باشد. از چند دهه گذشته در کشورهای صنعتی بحث جمع آوری باتری های مستعمل به طور جدی آغاز شده است و هم اکنون نیز ادامه دارد. اما متآسفانه در کشور اکثر باتری های فرسوده به محل دفن برده می شوند و جداسازی خاصی در این مورد صورت نمی گیرد. در این تحقیق امکان سنجی جمع آوری باتری های غیرصنعتی قابل شارژ در کشور مورد مطالعه قرارگرفته است. بدین منظور مطالعات بازار، مطالعات فنی و بررسی های مالی و اقتصادی در بحث امکان سنجی جمع آوری باتری های غیرصنعتی فرسوده به صورت مرحله به مرحله بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد که در باتری های نیکل کادمیم، دو فلز نیکل و کادمیوم امکان بازیافت داشته و به ترتیب ارزشی بالغ بر 607 و 720 هزار دلار دارند. در مورد باتری های متال هیبریدی تنها فلز نیکل افزون بر یک میلیون و هفتصد هزار دلار بوده و ارزش سرمایه گذاری برای بازیافت دارد. در باتری های لیتیمی فلزان آهن، نیکل و کبالت ارزش سرمایه گذاری برای بازیافت دارند. در بین فلزات موجود در باتری های نیکل کادمیم، متال هیبریدی و لیتیمی بیشترین میزان ارزش برای کبالت موجود در باتری های لیتیمی و در حدود 4 میلیون دلار می باشد.

امکان سنجی، باتری فرسوده، محیط زیست، جمع آوری، بازیافت