فریدون وفائی - دانشیار دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
حسین ابوالقاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران - محیط زیست، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

برداشت بی رویه آب زیرزمینی در سواحل و همچنین افزایش تراز آب دریا دو عامل مهم در هجوم آب شور دریا به داخل آب خوان های ساحلی می باشند. در این تحقیق به بررسی نحوه پیشروی شوری توسط این دو پدیده و همچنین ایجاد مانع زیرزمینی به عنوان راهکاری برای جلوگیری از شوری آب های زیرزمینی پرداخته شده است. به این منظور آبخوانی فرضی با استفاده از مدل عددی SEAWAT مدلسازی شده و نتایج حاصل از آن بررسی گردیده است. اعمال هفت نرخ افزایشی مختلف برای تراز آب نشان داد این مساله موجب می شودگرادیان هیدرولیکی آب زیرزمینی که عموما از ساحل به سمت دریا است کاهش پیدا کرده که افزایش نفوذ شوری به آبخوان ساحلی را به دنبال دارد. همچنین انجام پمپاژ با دبی 0/02 متر مکعب در روز نیز منجر به افزایش 14 درصدی پیشروی نسبت به حالت قبل از پمپاژ خواهد شد. در شرایطی که دبی دو و سه برابر شود نیز میزان پیشروی شوری به ترتیب 30 و 45 درصد افزایش می یابد. نهایتا در صورت احداث مانع زیرزمینی، پیشروی آب شور کاهش قابل ملاحظه ای داشته و از رسیدن شوری به چاه جلوگیری می نماید.

هجوم آب شور، تراز آب دریا، پمپاژ چاه، مدلسازی عددی، SEAWAT