رضا نظافتی سرخاب - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر
شهریار شقاقی گندوانی - دکتری طراحی شهری، کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

در این مقاله با توجه به روند طرح های توسعه ی شهری در کشورمان در جهت ارتقاء فضاهای سبز و مشاعات و تبدیل بافت فشرده و افق شهری که با اصول سنتی متناسب با اقلیم های مربوطه تجمیع گردیده است به بافت عمودی شهر با رویکرد بلند مرتبه سازی، چه در مراکز فرهنگی و چه سایر، از دستور کار سیاست گذاری های مسئولین زیربط می باشد. بر این اساس با توجه به تبدیل پلان های افقی به خطوط عمودی، حداکثر پرت حرارتی را در جداره های بنا خواهیم داشت. لذا انتقال حیاط مرکزی در بافت فشرده شهری که از ملزومات ملاحظات اقلیمی مربوط می باشد به حیاط های عمودی واقع در نما (فضاهای سبز عمودی) به عنوان یکی از اصول راهبردی با اهدف بهینه سازی مصرف انرژی در کشورمان مورد بررسی قرار گرفته است. چرا که مهمترین سهم را در کنترل و کاهش مصرف سوخت بویژه سوخت های فسیلی و در نهایت بهره گیری از انرژی های طبیعی و تجدید پذیر موجود در محیط زیست را بدون ایجاد آلاینده های اضافی که موجب آلودگی محیط زیست می گردد را به همراه دارد. در این مطالعه نمونه های مشابه که از دهه های اخیر در برخی از پروژه های داخلی و خارجی، ارائه گردیده است مورد آنالیز قرار گرفته است.

بافت شهری، بلند مرتبه سازی، فضاهای سبز، کنترل پرت انرژی