حوریه رستم زاد - دکتری جغرافیا گردشگری و کارشناس فناوری اطلاعات اداره پست گیلان

ساماندهی گردشگری در یک منطقه شامل شناخت وضع موجود در ابعاد کمبودها و نواقص است. تفرجگاه های پیرامون کلان شهرها که بطور خودجوش توسط مردم و خارج از هدایت رسمی از سوی برنامه ریزان و دولت به عنوان مکانی برای گذران اوقات فراغت در نظر گرفته می شود، وقتی که حجم بازدیدکنندگان و کنش گری در ان مکان افزایش می یابد نیازمند ساماندهی از سوی مسئولان محلی و فرامحلی است. در صورت عدم ساماندهی این نوع مناطق، نه تنها پایداری محیط با خطر مواجه می شود، بلکه امنیت اجتماعی مکان مربوط دچار چالش می شود. نتایج بررسی تحقیقات نشان می دهد سیاست های گردشگری در هر یک از برنامه های توسعه از خلاء الگوی سیاستگذاری معین به خصوص فقدان توجه به شاخص های بنیادین سیاستگذاری همچون تمرکز و ا نسجام در اهداف، دیدگاه نظام مند و یکپارچه در میان سیاستگذاران، میزان عمل پذیی سیاست ها و نظام پاسخگویی و ارزیابی عملکرد مؤثر برخوردار بوده است. توسعه گردشگری متضمن توجه به ابعاد توسعه در تمامی سطوح فردی، سازمانی و ملی است و پایداری آن در گروی استفاده از منابع، هدایت سرمایه گذری ها، سمت گیری، پیشرفت فن آوری و تغییر ساختاری و نهادی است که با نیازهای حال و آینده بشر سازگار باشد. هدف اصلی پژوهش آن است که چگونه می توان ضمن برخورداری از منافع حاصل از گردشگری از میزان اثرات سوء آن کاست و در راستای پایداری شهر و منطقه بهره مند شد.

سازماندهی، تفرجگاه ها، سیستم اطلاعات گردشگری، توسعه پایدار