مهدی بشیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز
محمد صباغ - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز

پوششهای سبز عناصری هستندکه همواره ازمحیط زیست انسانها جدایی ناپذیر بوده اند. باگسترش نگرانیها در رابطه با محدودیت سطح زمین برای کاشت گیاه ، راه حل های خلاقانه ای برای بوجود آوردن فضای سبز مورد نیاز میباشد. سیستمهای زنده ارگانیک ازقبیل بام های سبز و دیوارهای عمودی میتواند جوابی صحیح برای این مسئله باشد. در چند دهه اخیر، بام های سبز بیشترین توجه را به خود جلب نموده اند، اما کمبود زمین و تراکم جمعیت موجب بلندمرتبه سازی و کاهش تاثیر بامهای سبز شده اند. نسبت بالای دیوار به سقف، پتانسیل عظیمی را برای احداث فضاهای سبز عمودی فراهم می آورد. به طوریکه میتواندجایگزین مناسبی برای بام های سبز، در شهر متشکل از ساختمانهای سبز بلندمرتبه رو رشد باشد. دیوارهای سبز در دو گروه نماهای سبز یا Green facades و یا دیوارهای زنده یا living wall جای میگیرند و می توانند به نوعی یک سیستم غیر فعال جهت کاهش بار انرژی ساختمان به حساب آیند. در این مقاله با ارائه نمونه هایی به بررسی تاثیرات دیوارهای سبز در فضاها و محیط های انسانی، گونه های مختلف دیوارهای سبز و ویژگی آنها در مقابل افزایش رطوبت هوا که منجر به کاهش نوسانات دما، حائل شدن در برابر باد، سایه اندازی گیاه بر دیوار، کاهش درجه حرارت داخلی توسط دیوارهای سبز، پتانسیل بصری و زیبا شناختی دیوارهای سبز و در نهایت به نقش آنها در معماری و شهرسازی معاصر می پردازد.

دیوار سبز، فضای سبز عمودی، محیط زیست، باغ عمودی، زیبای بصری