تقی آقا حسینی - دکتری مدیریت آموزشی، استادیار دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر اصفهان
علی فلاح - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه پیام نور اصفهان، معاون استعداد درخشان

در جوامع امروزی تعلیم و تربیت یکی از ارکان اساسی یک جامعه است و اولین جایگاه تعلیم و تربیت هر جامعه، خانواده می باشد. فرزندان با زندگی در خانواده با اولین وسیله ارتباطی قوم یعنی زبان مادری و همچنین با ارزش ها و تمایلاتی که در جامعه وجود دارد آشنا می شوند. آنها با این روش به کاربرد ارتباط مفاهیم قومی و فرهنگی خود می پردازند، از طرف دیگر وقتی فرزندان یک خانواده وارد م درسه شده یا به بیان دیگر به عرصه تعلیم و تربیت رسمی راه می یابند علاوه بر فرهنگ های قومی، با فرهنگ ملی نیز آشنا می شوند. بنابراین یکی از چالشها نظام های تربیتی، تربیت انسانهایی است که در عین آشنایی با فرهنگ های گوناگون و کسب توانایی های زندگی در دنیای امروزی، به فرهنگ ملی و قومی خود نیز وفادار مانده و نسبت به شناخت، ارزیابی، توسعه جامعه خود کوشا باشند. کارشناسان برنامه درسی با هماهنگی بین فرهنگ قومی و فرهنگ ملی که متناسب با فلسفه تعلیم و تربیت آن کشور می باشد باید به تنظیم برنامه های کلی آموزش و پرورش بپردازند. بنابراین در کشور ما ایران، شناساندن ارزش های فرهنگی ا قوام از طریق برنامه های درسی به فراگیران زمینه شناسایی ارزش های برتر را نیز برای آنها فراهم می آورد. تا از طریق شناخت فرهنگ قومی، اسلامی و ملی و قراردادن مفاهیم آموزشی در قالب ارزش ها و ایجاد حس قیاس در فراگیرنده باعث سازندگی جامعه شوند. در این مقاله ابتدا به بررسی قوم و قومیت در ایران می پردازیم. سپس با توجه به اجزای برنامه درسی که شامل هدف، محتوا و شیوه ی اجرا می باشد به رابطه قومیت و فرهنگ اسلامی و ملی در برنامه ریزی درسی می پردازیم.