سمیه عقلمند - دانشجوی کارشناسی ارشد؛ دانشگاه محقق اردبیلی
بهروز اسماعیل پور - استادیار گروه باغبانی، دانشگاه محقق اردبیلی

مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی موجب عدم تعادل عناصر و مواد غذایی موجود در خاک ، کاهش بازده محصولات کشاورزی و به خطر افتادن سلامت انسان ها و دیگر موجودات زنده خواهد شد. به همین علت امروزه استفاده از کودهای بیولوژیک مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و در چهار تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو گونه قارچ میکرویز Glomus fasciculatum و Glomus intraradicese به صورت مایه کوبی با خاک به میزان 50 گرم به ازای هر کیلوگرم خاک در بستر کاشت نشا و بستر اصلی، نیتروکسین در چهار سطح 0، 5، 10 و 20 درصد به صورت محلول پاشی برگی در دو مرحله در فواصل زمانی دو هفته ای و محلول پاشی گیاهان شاهد با آب مقطر بود. نتایج نشان داد که هر دو تیمار (میکوریز و نیتروکسین) شاخص های رشد ریوشی را افزایش دادند که در بین تیمارها، تیمار قارچ میکوریز Glomus fasciculatum و نیتروکسین 5 درصد بهتری رشد ریشی را افزایش دادند که در بین تیمارها، قارچ میکوریز Glomus fasciculatum و نیتروکسین 5 درصد بهترین نتیجه را داشتند.

ریحان، کشاورزی پایدار، کودهای بیولوژیک و کودهای زیستی