علیرضا نوفل - عضوهیئت علمی دانشگاه شیخ بهایی اصفهان
پارین کلبادی - مدرس دانشگاه تهران میدان قدس خ دربندبالاتر ازظهیرالدوله ساختمان نوژان

انجمن نوشهرگرایی درقالب یکی ازمطرح ترین دیدگاه های شهرسازی درسطح جهان است که شکل گیری آن ازاواخردهه 1970و ابتدای دهه 1980 شروع شده و دردهه 1990 رشدسریعی داشته است که به مسائلی ازقبیل پراکنش نامنظم نابودی مهحیط زیست ازدست رفتن زمین های کشاورزی فرسایش میراث مصنوع و کاهش سرمایه گذاری دربخش مرکزی و.. توجه دارد راهکارهای این مشکلات مستلزم برنامه ریزی منسجم و یکپارچه است میدانیم که راه حل های کالبدی به خودی خود موثرواقع نمی شود بلکه باید راه حلهایی برای مسائل و مشکلات اجتماعی اقتصادی زیست محیطی دریک چارچوب منسجم کالبدی مطح شود تا به نتیجه مطلوب برسد ازمهمترین موضوعاتی که درنوشهرگرایی موردتوجه قرارمیگرد تاکید براصول بنیادین طراحی شهری درمقیاس محله و سازگار یو هم سویی منحصربه فردباپیرامون است که ازطریق راهکار طراحی محله ای سنتی میتوان به این مهم دست پیدا کرد و باعث توسعه دروزان زای محله ای و تقویت محلات شهری شد درمقاله حاضر ابتدا تاریخچه و سیرتحول جنبش نوشهرگرایی به اجمال مورد بررسی قرارگرفته اهست اصول و معیارهای آن مطرح شده و ازطریق معرفی راهکارطراحی محله ای سنتی با اصول و قواعد آن میتوان به چارچوبی کلی برای جلوگیر یازگسترش بی رویه شهرها و تقویت ساختارهای سنتی محلات برای باززنده سازی و احیا مجدد آن ها رسید این امرباتوجه به غنای شهرسازی سنتی ایران و بافت های ارزشمندشهرها دارای بستری مناسب جهت اجرای طرح های جدید است

نوشهرگرایی ، طراحی محله ای سنتی ، کاربری مختلط ، حمل و نقل عمومی ، محورهای پیاده