جمال محمدی - دانشیارگروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان
مرتضی سلیمانی شیری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان

گرایش به شهرنشینی و زندگی بهتر طی دهه های گذشته از یک سو اثرات مخربی را برای محیط زیست به همراه داشته و از سوی دیگر فشارهای زیادی را جهت تأمین ملزومات زندگی شهری شامل غذا، انرژی، مواد، مصالح و غیره به طبیعت وارد نموده است. گسترش شهرنشینی و تبعات حاصل از آن، امری اجتناب ناپذیر است. کشاورزی شهری به عنوان راهکاری جهت کاهش فشار بر طبیعت و تعامل سازنده شهرها و محیط طبیعی به نحوی که بخشی از نیازهای شهروندان بوسیله خود آنها و در داخل شهر تأمین گردد، علاوه بر اینکه به پایداری و امنیت غذایی شهر کمک می کند، باعث بهبود و حفاظت ساختار اکولوژیک شهر و استحکام فرهنگی و بازآفرینی اجتماعی و مشارکت شهروندان و نیز پویایی اقتصاد شهری نیز می گردد.در این پژوهش با روش توصیفی- استنباطی به بررسی سوابق و تجربیات جهانی کشاورزی شهری پرداخته شده و باتوجه به روند رو به رشد جمعیت شهرنشین و افزایش مسائل و مشکلات ناشی از آن ، راهکار هایی جهت توسعه کشاورزی شهری در راستای نیل به پایداری شهری در ایران ارائه شده است

کشاورزی شهری ، توسعه پایدارشهری ، امنیت غذایی ، محیط زیست