سمیرا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه غیرانتفاعی مازیار رویان
جعفر بهاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه غیرانتفاعی مازیار رویان
شهلا بهاری

بی تردید گردشگری در عصر حاضر به عنوان سودآورترین منبع رشد و توسعه اقتصادی هر کشور محسوب می گردد. و در این راستا بررسی این صنعت از لحاظ اقتصادی یک دید کلی از توانمندی های مقصد مورد نظر را ارائه می دهد که در توسعه و تکامل مقصد گردشگری بسیار حائز اهمیت خواهد بود. مهمترین منبع پیشرفت هر کشوری نیروی انسانی آن می باشد. و نقش زنان در صنعت گردشگری بخصوص در بخش های نواحی روستایی امری انکار ناپذیر است. در دنیای کنونی، رسیدن به اهداف توسعه، بدون استفاده از ذخیره عظیم زنان، اهری غیر ممکن خواهد بود. در این راستا اندیشمندان امروز توسعه که گرایش به دیدگاه سیستمی به عنوان یک مکتب کل نگر دارند، برای مشخص کردن الگوهای توسعه روستایی حضور زنان را در تمامی ابعاد به عنوان نیمی از نیروی انسانی بالقوه فعال مطرح کرده و امکان توسعه پایدار روستایی را بدون مشارکت این نیمه فراموش شده عملی نمی بینند . به بیان دیگر توسعه منابع انسانی، عامل کلیدی و پیش شرط ضروری برای دستیابی به توسعه پایدار روستایی به شمار می رود. به همین جهت با توجه به وضعیت کنونی جهان می توان گفت که توسعه پایدار در روستاهای ما زمانی امکان پذیر است که زنان صاحب درآمد و مالک منابع مالی همراه با دخالت و مشارکت در امور و مسائل اجتماعی جامعه خود شوند.

گردشگری ، مشارکت زنان ، توسعه پایدار روستایی