محمدحسین سرایی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد
شروین مستغاثی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشگاه اصفهان
شیرین مستغاثی - کارشناس ارشد مرمت اشیاء تاریخی و فرهنگی، دانشگاه هنر اصفهان
مریم عاجی - کارشناس جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد

شیراز یکی از کلان شهرهای کشور است که به دلیل آلودگی های صنایع پتروشیمی، آب و هوای گرم، طولانی بودن فصل گرما و همچنین هوای توام با گرد و غبار در سال های اخیر، شهروندان این شهر علاقه مند به مسافرت به سایر مناطق خوش آب و هوا می شوند. مهمتر از آن به دلیل وجود جاذبه های گردشگری متنوع در استان فارس که علاقه مندان را از نقاط مختلف کشور و حتی جهان به سمت خود می کشاند، مکان یابی تفرجگاهی با موقعیت مناسب اقلیمی در استان فارس که به مراکز گردشگری تاریخی نیز دسترسی مناسب داشته باشد، ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه تفرجگاهی شهرستان پاسارگاد برای شهر شیراز و سایر گردشگران تدوین شده است. روش تحقیق ترکیبی از روش توصیفی و تحلیلی با ماهیت کاربردی است. در این پژوهش سه الگوی تعیین حوزه نفوذ گردشگاهی کلان شهرها (الگوی حدنهایی حوزه گردشگاهی کلان شهرها، الگوی رابرت و الگوی مسافت استاندارد) مورد بررسی قرار گرفته و با واقعیت های موجود بین شهر شیراز و تفرجگاههای شهرستان پاسارگاد تطابق داده شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که از سه مدل فوق با وجود طولانی بودن مسیر شیراز تا پاسارگاد، به دلیل اینکه اکثر مناطق گردشگری تاریخی پر بازدید در مسیر همین شهرستان قرار دارد، کاربرد حوزه نفوذ گردشگاهی قوت می یابد. البته به منظور تعدیل مدل پیشنهادی، از متغیر اقلیم نیز استفاده شده است. بررسی ها نشان می دهد که متغیر اقلیم نقش مهمی در تعیین مسافت جاذبه های پیرامونی شهر شیراز دارد. بنابراین، فاصله زیاد شیراز تا شهرستان پاسارگاد تاثیری بر سفر شهروندان و گردشگران به این مکان ندارد. در نتیجه با ایجاد زیرساخت های گردشگری در شهرستان پاسارگاد می توان این منطقه را به عنوان تفرجگاهی مطمئن با امکانات مناسب برای شهر شیراز تدارک دید.

گردشگری، تفرجگاه پیرامونی، شهرستان پاسارگاد، مدل SWOT، مدل AHP