زهرا حسین نژادخیاوی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال

در عصر حاضر معماری ایرانی تحت تأثیر عوامل گوناگونی از جمله تغییر روش های سنتی به مدرن ، به طور اجتناب ناپذیرتغییر شکل داده و معماری ازدرونگرایی سنتی به برونگرایی مدرنیستی سوق یافته است. نماهای اصلی ساختمان از طرف خیابان و معابر از مهمترین اجزاء ساختمانها و بناهای مدرن می باشند که از کنار هم قرارگرفتن نمای ساختمانهای مختلف، سیمای کالبدی و منظر شهری شکل می گیرند. ناهماهنگی و پراکندگی شکل ها در طراحی نماهای ساختمانهای همجوار در یک خیابان، نشانگر عدم وجود قوانین و ضوابط برای طراحی نما می باشد. با بررسی نماهای ساختمانها در شهر تهران در دوره های مختلف معماری معاصر و مقایسه روش های اجرای س اختمانها بکارگرفته شده در اجرای نماها در سالهای اخیر، نشاندهنده رواج دوره ای اغلب نماها از مصالح رایج و مدها بوده است. مثلا در سالهای گذشته نماهای سراسر شیشه ای رایج بود ولی اینک نماهای سراسر آلومینیومی و نماهای کامپوزیتی. گردآوری اطلاعات در این مقاله بصورت کتابخانه ای و فضای مجازی بوده و تحقیق رویکرد توصیفی دارد. این مقاله به بررسی کاستی های ضوابط و مقررات در طراحی نماسازی به تکنیک و فرم های گوناگون نماسازی در دوره های مختلف معماری معاصر می پردازد

ساختمان، معماری معاصر، هویت، نماسازی، ضوابط