مانا شینی غلام پور - کارشناسی ارشد مدیریت فناوری اطلاعات, دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی

فناوری اطلاعات لحظه به لحظه بیشتر در تار و پود زندگیمان تنیده می شود و تمام این ابزارهای محاسباتی و تجهیزاتجانبی و ارتباطیای که لازمه این فناوری است، برای این که لحظات زندگیمان را پیش ببرند، انرژی مصرف می کنند؛ انرژی ایکه هم پایه پیشرفت و هم مایه نبرد دوران ما است. دور نیست که مصرف انرژی مراکز داده و مراکز ارتباطات سازمان ها وشرکت ها و همین طور آلایندگی شان از مراکز صنعتی (به مفهوم سنتی اش) فراتر رود. داشتن استاندارد مهمترین و اولین قدمبرای شناخت و انتخاب چنین محصولاتی است. از همین روست که غول های فناوری اطلاعات به فکر کاهش مصرف انرژی درابزارهای شان و زدن برچسب فناوری اطلاعات سبز به محصولات شان هستند. نه این که چندان دوستدار طبیعتند، که ایجاب بازارروز چنین است اما با وجود آگاهی ملی و بین المللی و پروژه های مختلف و گزارشات , در سال های اخیر، هنوز هم تعداد زیادیشرکت وجود دارند که سیاست های لازم یا دانش چگونه به اجرا درآوردن و ارزیابی مفهومی , در مورد فناوری های سبز اتخاذ نکرده اند.در این مقاله به شناخت و بررسی مهمترین استانداردهای موجود و معرفی شده برای فناوری اطلاعات سبز در سازمان ها پرداختهشده است . استانداردهایی که به موجب آن می توان محصولاتی با بیشترین حمایت از محیط زیست و مصرف بهینه انرژیخریداری و استفاده نمود. دراین مقاله ابتدا به تعریف مفاهیمی در حوزه فناوری اطلاعات سبز پرداخته شده و سپس به معرفی و مقایسه چند استانداردبین المللی در این راستا می پردازد و در پایان ضمن بیان ارزش استفاده از محصولات سبز به خودی خود , سعی در کمک بهانتخاب بهینه محصولات فناوری اطلاعات با برچسب سبز و با رعایت استاندارد می نماید.

فناوری اطلاعات , فناوری اطلاعات سبز, استاندارد, محیط زیست, انرژی