معصومه موسویان کوهساره - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
بیژن یعقوبی - اعضای هیات علمی موسسه تحقیقات برنج کشور
علی واحدی - اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
سیده نسیبه هاشمی گوراب - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

این بررسی در سال زراعی 1391 در مزارع آزمایشی مؤسسه تحقیقات برنج کشور رشت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل علفکش های بن سولفورون متیل، اکسادیارژیل، بوتاکلر، تیوبنکارب و شاهد وجین دستی و آلوده به علف هرز بود. علفکش ها در دز توصیه شده و در دو زمان مصرف قبل و بعد از نشاءکاری بررسی شدند. نتایج نشان داد کارایی علفکش ها در کنترل علف های هرز، رشد رویشی و عملکرد برنج در زمان های مختلف مصرف و برای علفکش های مختلف، متفاوت بود. بن سولفورون متیل بطور نسبی سوروف و بطور کامل جگن و پهن برگ ها را کنترل کرد و کاربرد آن پس از نشاءکاری بهتر از قبل از نشاءکاری بود. سه علفکش اکسادیارژیل، بوتاکلر و تیوبنکارب فاقد کارایی قابل قبول در کنترل جگن و پهن برگ ها بوده و در کنترل سوروف دارای تشابه نسبی بودند. بعلاوه این سه علفکش دارای عملکرد شلتوک متفاوتی بودند. بیشترین و کمترین شلتوک به ترتیب در تیمار بوتاکلر و بن سولفورون متیل به دست آمد. اکسادیارژیل در بین علفکش های باریک برگ کش دارای کمترین عملکرد به دلیل کنترل کمتر سوروف بود. بعلاوه کاربرد تیوبنکارب قبل از نشاءکاری به دلیل ایجاد اختلالات رشدی در برنج علیرغم کنترل خوب علف های هرز دارای عملکرد نسبی پایین تری بود.

پهن برگ، جگن، سوروف، بن سولفورون متیل