جعفر کریمی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور تهران
قدرت حیدری - مدرس دانشگاه پیام نور
مریم فهمیده عمادی - کارشناس ارشد اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی
بهمن شفیعی - مدرس دانشگاه پیام نور

گردشگری یکی از بخش های مهم اقتصادی است که توانسته است بعنوان یک صنعت پاک مطرح شود و ضمن افزایش درآمدهای ارزی برای اقتصاد ملی، کمک شایسته ای به رونق اشتغال و ایجاد درآمدها نیز نماید. توسعه صنعت گردشگری بخصوص، گردشگری روستایی در ایران ضمن ایجاد اشتغال برای گروه های مختلف، رونق صنایع دستی روستا، حمل و نقل روستایی و در ضمن می توان منبع قابل توجهی کسب درآمدهای ارزی و عاملی برای بازدارنده مقابل خروج ارز باشد. تحقیق حاضر براساس روشی تحلیلی - توصیفی و بهره گیری از داده های حاصل از پرسش نامه و استفاده از منابع موجود در این زمینه و در چهارچوب مدل SWOT به تدوین استراتژی توسعه گردشگری روستایی محدوده نطنز اقدام شده است. نتایج بیانگر آن بودند که وجود چشم اندازهای زیبای طبیعی با بهره مندی از جذابیت هایی در زمینه های کوهستان، چشمه و موارد دیگر با امتیاز وزنی 0/54 در رده اول نقاط قوت، عدم وجود برنامه ریزی و سرمایه گذاریهای دولتی در این ناحیه، ضعف مدیریت و فقدان ثبات در آن و نامناسب بودن و عدم کفایت تسهیلات بهداشتی، خدماتی، تسهیلات و تجهیزات اقامتی و رفاهی با امتیاز وزنی 0/36 در جایگاه نخست ضعف ها، ایجاد اشتغال و فرصت کارآفرینی برای منطقه و کشور با امتیاز وزنی 0/46 بالاترین امتیاز وزنی را داشته و در مرتبه اول فرصت های موجود و پایین بودن سطح به داشت و کمبود خدمات رسانی درمانی با امتیاز وزنی 0/50 در جایگاه نخست تهدیدها قرار دارد. مهمترین راهبرد نیز می تواند در این زمینه نیز می تواند بهره برداری و برنامه ریزی بخش خصوصی و دولتی از جذابیت های متنوع گردشگری روستایی در راستای ایجاد اشتغال و توسعه هرچه بیشتر در محدوده نطنز می باشد که می تواند زمینه ساز توسعه محلی و ملی را سبب گردد.

گردشگری، روستایی، محدوده نطنز، استراتژی، توسعه، SWOT