پرند فیاض منش - کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

موسیقی یکی از عناصر سازند ه شعر است که کلام را برجسته می سازد و سبب تمایز زبان نظم از نثر می گردد. بررسی این رکن از شعر، همچنین پیوندی که میان آهنگ کلام با عناصر دیگر وجود دارد ، مسأله ای است که این مقاله بدان می پردازد. برای تبیین این مسأله در دو بخش : بخش اوهل به تعریف موسیقی و انواع آن در شعر فارسی پرداخته، بخش دوم رابطه میان موسیقی شعر با موضوع، تخیل و عاطفه بررسی شد ه است . تشریح مطالب مذکور، مشخص ساخت که موسیقی شعر در کنار تقسیمات چهار گانه ادیبان فارسی زبان به سه دسته موسیقی بیرونی (جنبه عروضی شعر)، موسیقی کناری (آهنگ خاص همخوانی میان کلمات پایانی مصراع ها «ردیف و قافیه») و موسیقی میانی (انواع توازن های حاصل از ارتباطات لفظی و تناسبات معنایی ) تقسیم می شود . امها شعر تعبیری از اجتماع، اصول، باورها و اندیشه های شاعر است و موسیقی شعر زبان دل و احساس او و «لاجرم هر آنجه از دل برآید، بر دل نشیند» انواع متفاوت موسیقی شعر؛ یعنی وزن، قافیه و ردیف و واژه ها و لفظ از جمله عناصری هستند که معنا، عاطفه و تخیل شاعر را به مخاطب منتقل می کنند و تنوهع موسیقایی در این زمینه عامل مهمهی در القای موضوع و احساسات شاعرانه به خواننده و شنونده است . شاعر با رعایت تناسب و پیوندی که میان موسیقی شعر با عناصر دیگر وجود دارد، تلاش م یکند به هدف و غایت اصلی شعر که همانا بیان مفاهیم و محتوای درونی شعر است نزدیک گردد.

زیبایی شناسی، موسیقی شعر، موضوع، تخیل، عاطفه