مجتبی ربیعی وزیری - کارشناس ارشد مکانیک سنگ، عضو انجمن پژوهشگران جوان، دانشگاه شهید باهنر کرمان
سعید کریمی نسب - استادیار بخش مهندسی معدن، دانشگاه شهید باهنر کرمان،
امیر دریایی - کارشناس ارشد مکانیک سنگ، عضو انجمن پژوهشگران جوان، دانشگاه شهید باهنر کرمان

از جمله نیازهای مهم در طراحی و اجرای سازه های مهندسی مانند سدها، تونلها و شیروانیهای سنگی تعیین الگوی ناپیوستگیهایی مانند درزه ها، گسلها و لایه بندیها در محدوده اجرای طرح میباشد. ناپیوستگیها نقش بسیار مهمی در طراحی و پایداری سازه های سنگی دارند و وجود آنها بر خواص مکانیکی و هیدرولوژیکی توده سنگ بسیار اثرگذار است، بنابراین مطالعه سیستمهای ناپیوستگی با استفاده از مغزه های جهتدار میتواند اطلاعات کافی در مورد خصوصیات عمقی ناپیوستگیها از جمله مختصات آنها را در اختیار طراحان قرار دهد. با توجه به اینکه امکان دارد سیستمهای ناپیوستگی که در سطح برداشت شده اند در عمق تداوم نداشته باشند و یا اینکه در عمق بیشتر با الگوی ساختاری متفاوتی نسبت به الگوی سطحی رو به رو باشیم و همچنین جهت داری درزه ها به صورتی باشد که با سطح برخورد نکرده و در نتیجه در سطح شناسایی نشده باشند، با توجه به این موضوع تکیه بر برداشتهای سطحی و فرض اینکه در عمق نیز با چنین الگویی رو به رو هستیم در پروژه های حساس مانند طراحی مترو، سد و معادن روباز و... ریسک شکست طراحی را بسیار افزایش میدهد. در نتیجه نیاز است در اینگونه پروژه ها با روشهایی الگوی ساختاری در عمق نیز تعیین گردد تا طراحی به صورت بهینه و ایمن صورت گیرد. در این مطالعه مغزه های حاصل از حفاری به وسیله دستگاهی به نام ون روث مورد مطالعه قرارگرفته و جهتیابی شدند. سپس اطلاعات حاصل از جهت یابی مغزهها به وسیله دستگاه فوق در نرم افزار Dips مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و دسته درزه های اصلی در محدوده مورد مطالعه تعیین شد. مقایسه اطلاعات برداشتهای سطحی با عمقی نشان داد اطلاعات برداشتهای سطحی و عمقی در کنار هم میتواند بسیار مفید واقع شوند و ریسک شکست طراحی را در اثر ساختارهای شناسایی نشده به شدت کاهش دهند

گمانه های مایل، جهت یابی مغزه ها، الگوی ساختاری، دستگاه ون روث