راضیه قلاوند - مدرس گروه معماری دانشگاه جامع علمی کاربردی شهرداری اندیمشک

کشور ایران پس از عربستان بزرگترین ذخائر نفت و پس از شوروی بیشترین میزان گاز جهان را داراست. لذا به دلیل فراوانی و هم چنین ارزان بودن تولید از منابع فسیلی در این کشور، برای تولید برق در هر سه حالت نیروگاه های بخاری، گازی و سیکل ترکیبی، عمدتاً از سوخت های نفت گاز، نفت کوره و گاز طبیعی استفاده می شود و استفاده از منابع تجدیدپذیر برای تولید برق در ایران (بجز برق آبی) کم تر در دستور کار قرارگرفته است. در این مقاله با استفاده از تحلیل اسنادی به بررسی برنامه های اول تا پنجم توسعه پرداخته می شود و میزان توجه این برنامه ها به انرژی های تجدیدپذیر مورد بررسی قرار گرفته و سیاست های موجود مورد نقد قرار می گیرد.

انرژی های تجدیدشونده، سیاست های انرژی، برنامه های توسعه