اصغر عابدی - استادیاراقتصادکشاورزی دانشگاه شهرکرد

تبدیل شدن به کشوری توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه و برخورداری جامعه از امنیت غذایی و به ویژه حداکثر سازی تولید در محصولات استراتژیک از اهداف اصلی سند چشم انداز توسعه کشور تعیین شده است. بی شک رسیدن به اهداف تعیین شده در این سند، مستلزم توسعه منابع انسانی وبه کارگیری مناسب اصولعلمی و فنی در همه بخش های اقتصادی و به خصوص بخش کشاورزی می باشد. ارتقای کمی و کیفی تولیدات کشاورزی و منابع طبیعی کشور، رشد سطح دانش و گسترش فناوری های نوین وحفظ و پایداری محیط زیست و منابع پایه تجدید شونده، از مواردی هستند که برای رسیدن به توسعه نقش اساسی دارند. ضمنا منابع انسانی، پایه اصلی سرمایه و ثروت هر ملت است. اندیشه و تفکر دررابطه با منابع انسانی، این است که این منابع ، فناناپذیرند و برخلاف سایر عوامل تولید که هر چه بیشتر برداشت شوند کاهش می یابند، با استفاده بیشترازآن ، کشورتوسعه یافته ترشده و می تواند مظهر خلاقیت ها و نوآوری های چشمگیری نیز باشد. کشورهائی با حداقل منابع طبیعی و زیرزمینی با بهره گیری از منابع انسانی ماهر، بالاترین درآمد سرانه را در جهان دارا هستند و در واقع سهم این عامل در ارزش افزوده ، یکی از شاخص های مهم توسعه یافتگی محسوب می شود.نقشدانشگاه هانیزدرراهبرد توسعه مبتنی بر دانش، کلیدی است و می تواند در توانمندسازی نیروی انسانی به عنوان موتور محرکه توسعه بکارآید. برای دستیابی به این اهداف، ضروری است تمهیدات لازم جهت، تقویت و حمایت از تشکل های کشاورزی مردمی (NGO) برای ارائه خدمات کشاورزی اندیشیده شود. بدین منظور، راه های چگونه استفاده کردن ازنیروهای تحصیل کرده بخش کشاورزی، ازطریق سازمانهای مردم نهاد برای دستیابی به اهداف ایجاد اشتغال ومشارکت بیشتر مردم موردنظراین مقاله می باشد.

کشاورزی، اشتغال،سازمانهای مردم نهاد، توسعه کشاورزی