مریم کریمی - دانشگاه ارومیه دانشکده علوم گروه زیست شناسی
مرتضی دلیری جوپاری - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست
مهدی شمس آراء - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست
مجتبی دشتی زاد - پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست

رویانها را میتوان در تمامی مراحل قبل از لانهگزینی منجمد نمود، اما نرخ زندهمانی رویانهای منجمد شده در مرحله بلاستوسیست درمقایسه با مراحل قبلی پایینتر گزارش شده است. وجود حفرهی پر از مایع بلاستوسل در بلاستوسیستها، زمینهی مساعدی را برایتشکیل بلورهای یخ و در نتیجه صدمه به ساختار سلولی فراهم میسازد. هدف: در این مطالعه نقش پانکچر بلاستوسیست و کاهش حجم مایع بلاستوسل قبل از انجماد و تاثیر آن بر کیفیت و میزان زندهمانی بلاستوسیستهای ذوب شده از طریق بررسی میزان بیان ژنSox 2مورد ارزیابی قرار گرفت. روش: بلاستوسیستهای درونتنی موش در 5 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. بلاستوسیستهای گروه اول ودوم به ترتیب پس از استحصال و پانکچر، از طریق انجماد شیشهای منجمد و سپس ذوب شدند. گروه سوم شامل بلاستوسیستهایپانکچر شده پس از استحصال بود و در گروه چهارم، بلاستوسیستها بدون تماس با ازت مایع، در محلولهای انجماد و ذوب غوطهورگشتند. نرخ زندهمانی جنینها و قابلیت خروج بلاستوسیستها از زونا بررسی و همچنین بیان ژنSox 2توسط تکنیکReal Time PCRدر گروههای مذکور ارزیابی و نهایتا با گروه کنترل (گروه پنجم) مقایسه شدند. نتایج: هر چند قابلیت خروج بلاستوسیستها از زونا درگروههای 1و 2 به میزان معنیداری کاهش یافت اما میزان زندهمانی در گروه دوم نسبت به سایر گروهها افزایش یافت. در ضمن تغییر معنی داری نیز در میزان بیان ژنSox2 در گروههای مختلف مشاهده نگردیدp>0.05 نتیجهگیری: پانکچر بلاستوسیست قبل از انجماد می تواند به عنوان یک روش ساده و موثر جهت بهبود تکنیک انجماد بلاستوسیست مطرح گردد.

بلاستوسیست، پانکچر، انجماد، بیان ژنSox2