داریوش جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
مجتبی باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
میثم گلردی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی
انور امان اله پور - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه محقق اردبیلی

برنامه ریزی فضایی تنظیم رابطه بین انسان، فضا و فعالیت های انسان در فضاست. سازمان فضایی شهر ها به گونه ای است که در صورت نداشتن برنامه ریزی مناسب جهت توسعه فضای پایدار از آسیب پذیری بالایی برخوردار است. برنامهریزی فضایی با توجه به فعالیت های اقتصادی، اجتماعی،کاربری اراضی و محیطی بیشترین نمود را در توسعه پایدار شهری دارد. هدف از این مقاله بررسی برنامه ریزی فضایی به عنوان برنامه ای موثر در پایداری توسعه فضای شهری و همچنین تحلیل نیروها و گرایش های تعیین کننده در توسعه ی فضایی شهرها و عوامل محدودیت کننده توسعه پایدار شهرها است. برای تبیین و توضیع موضوع ضمن بیان مبانی نظری آن با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده است. لذا سوال اساسی در این مقاله عبارت است از: آیا برنامه ریزی فضایی در توسعه یپایدار شهری نقش مهمی دارد یا می تواند موثر باشد ؟ نتیجه اینکه اگر برنامه ریزی فضایی باتوجه به عوامل اقتصادی، اجتمایی و فرهنگی، امکانات و قابلیت های شهرها و همچنین نیازهای شهروندان تهیه و اجرا شود، منجر به توسعه پایدار شهری خواهد شود

برنامه ریزی فضایی، فضای شهر،توسعه پایدار