زهره شاه حسینی - استادیار دانشگاه علوم پزشکی مازندران
بیژن رحمانی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه علوم پزشکی مازندران.
فاطمه شعبانی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری
عاطفه شعبانی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی

گردشگری درمانی در بخش ناباروری با هدف معالجات پزشکی در کنار استراحت و فراغت و سیاحت ناشی از یک مسافرت به دنبال مسأله کاهش زادو ولد در کشورهای جهان در قرن بیستم گسترش یافته است و اقلیم منطقه، یکی از جاذبه های اصلیگردشگری و زمینهساز سرمایههای گردشگری در موقعیتهای جغرافیایی شناخته میشود. گردشگری درمانی در این تحقیق کاربردی مورد بررسی قرار گرفته تا به عنوان یکی از عوامل محیطی مؤثر بر تعداد گردشگران درمانی ناباروری و نیز تأثیر آن درباروری این گردشگران با روش اسنادی مورد بررسی قرار گیرد. جامعه آماری، زنان نابارور گردشگران درمانی هستند که به مرکزآموزشی امام خمینی ساری در بازه زمانی 1385- 1491 مراجعه و تحت درمان قرار گرفتهاند و به صورت یک سری زمانی 7 ساله میانگین عناصر اقلیمی با روند مراجعه آنها و باروری ماهانه این دو گروه مورد بررسی، در آزمون همبستگی قرار گرفته است.تعداد این مراجعات 52142 ظرف 7 سال بوده است و پردازش دادههای کمی از طریق استنباط استقرایی است. نتایج آزمون پیرسننشان میدهد عنصر اقلیمی بارش در تعداد مراجعات گردشگران درمانی به مرکز ناباروری نقش داشته است و با وجود سه عنصر اقلیمی دما، فشار و بارندگی ماهانه با نرخ باروری ماهانه زوجهای سالم رابطه معنادار داشته، اما هیچکدام از عناصر اقلیمی با نرخ باروری گردشگران درمانی رابطه معنیدار نداشته است؛ در حالیکه پیک باروری هر دو گروه گردشگران درمانی و زنان سالم مربوط به فصل پاییز بوده است.

گردشگری درمانی، اوقات فراغت، درمان ناباروری، اقلیم، شمال ایران