آزاده قدیمی حمزه کلایی - کارشناس ارشد، دانشکدهی محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
غلامرضا قدرتی امیری - استاد، دانشکدهی مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
یوسفعلی زیاری - استادیار، دانشکدهی محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

تعیین سطح خطرپذیری مناطق شهری در کلان شهرها،ازجمله موضوعاتمهمی است که نقش قابل توجهی در طرح برنامههای بهسازی لرزهای، ایفامی نماید. گرچه پیاده سازی یک برنامه ی بهسازی لرزه ای یکپارچه، می تواند مناطق شهری را در برابر آسیب های ناشی از رخداد زلزله ایمن کند، اما هزینه های اجرایی زیاد و زمانبر بودن، از جمله مهم ترین مشکلات این برنامه می باشد. لذا، بدیهی استیک استراتژیمنسجم بهسازی لرزهای زمانی کارآ خواهد بود که بتواند اولویتهای اجرایی را از طریق شناسایی مناطق و محلات با خطر بالا، تفکیک نماید و هدف اصلی خود را در راستای بهسازی مناطق پر خطر متمرکز سازد.در این مقاله،به پهنهپندی آسیب پذیری لرزهای منطقه ی 7 شهر تهران پرداخته میشود. برای این منظور،ابتدا، مهم ترین شاخص های مؤثر بر میزان آسیب پذیری این منطقه، معرفی می گردد. سپس، بادر نظر داشتن عدم قطعیت های موجود در این شاخص ها، میزان تأثیر آن ها بر روی آسیب پذیری منطقه تعیین می گردد. به منظور مدلسازیتأثیرهمزمان این شاخصها و آموزش داده ها، از نرم افزارArcGISاستفاده شده است. نتیجه ی این مطالعه، مبین سطح آسیب پذیری محلات مختلف منطقه ی 7 تهران، می باشد. در پایان، نتایج بدست آمده، به صورت نقشه ی پهنه بندی سطح آسیب پذیریمنطقه، ارائه گردیده است. بر اساس این نتایج وبا شناسایی محلات یا نواحی با خطر لرزه ای بالا، می توان تکنیک های بهسازی لرزه ای منطقه رابطور هدفمند بر روی آن ها، پیاده سازی کرد.

آسیب پذیری لرزه ای، بهسازی لرزه ای، نرم افزارArcGIS ، پهنه بندی سطح خطر