علی صادق پورآذری - عمدیر گروه و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی
امیرحسین ازادنیا - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی

پس از وقوع زلزله باید عملیات جستجو و نجات در مناطق آسیب دیده با سرعتی بالا انجام شود. در مواقعی که مناطق آسیب دیده وسعت زیادی دارد، گروهها و سازمانهای مختلفی در عملیات زنده یابی شرکت میکنند. در مدلهای امداد و نجاتموجود، رویه خاصی برای تخصیص تیمهای امداد و نجات وجود ندارد و معمولاً این تیمها نزدیکترین محل را برای زنده یابی انتخاب میکنند. بررسی نشان داده است تخصیص تیمها به نزدیکترین محل بهینه نیست و هدف بیشینه نجات یافتگان با توجه به امکانات موجود را برآورده نمیکند. به همین جهت نیاز است که منطقه عملیاتی تقسیمبندی شده و به تیمهایجستجو و نجات تخصیص یابد. تقسیمبندی بر اساس عواملی همچون سطح تخریب، میزان جمعیت منطقه، موقعیتجغرافیایی تیمها و ... انجام میشود. در این مقاله پس از شناسایی پارامترهای دخیل، مدلی برای تخصیص مناطق آسیبدیدهبه تیمهای امداد و نجات ارائه شده است. این مدل پویایی مساله و عدم قطعیت روابط بین اجزاء مختلف مساله را مد نظر قرار میدهد. منطق فازی، زبانهای هوش مصنوعی و برنامهریزی خطی ابزارهای بکار گرفته شده برای ارائه این مدل هستند.

مناطق عملیاتی،زلزله ، تیمهای امداد و نجات، برنامه ریزی عدد صحیح، منطق فازی، پرولوگ