زین العابدین رحمانی - استادیار،دانشگاه پیام نور،ایران
فاطمه زمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، پیام نور،دانشگاه ساوه،ایران

محیط کنونی سازمانها را به شیوه های جدید مدیریت سوق میدهد و گرایش به سبک مدیریت مشارکتی یکی از گزینه های این مبحث است. امروزه تغییرات وسیعی در دنیا اتفاق می افتد که اگر سازمان خودش رابا آن تطبیق ندهد، چه بسا آنرا به ورطه نابودی بکشاند. بنابراین سازمان باید تنها یک ویژگی ثابت داشته باشد: تغیر و تطبیق مداوم، عنصری که شاکله اصلی سازمانهای یادگیرنده است. یکی از ویژگی هایسازمان های جدید، شکل گیری آنها برمبنای یادگیری است. مدیران و کارکنان، همواره مشغول یادگیری میباشند.یادگیری سازمانی زمانی اتفاق می افتد که دیدگاه جدیدی خلق کند و بوسیله ارتباط به تمام سطوحسازمانی منتقل شود. این انتقال ازطریق مشارکت صورت می گیرد. مشارکت ومدیریت مشارکتی برای مدیریت دانش بستری فراهم می کند که در آن کسب اطلاعات و دانش و به اشتراک گذاشتن آن در سرتاسرسازمان نهادینه می شود و زمینه را برای ایجاد سازمانی یادگیرنده فراهم می سازد.در مقاله حاضر، ضمن تعریف سازمان یادگیرنده و مشخص ساختن ویژگیهای اصلی آن و لزوم مشارکت، سعی می شود عواملی مانند فرهنگ ،مدیریت مشارکتی و... را که در ایجاد، شکل گیری و رشد چنین سازمانی موثر است، معرفی گردد

سازمانهای یادگیرنده،یادگیری سازمانی ، مدیریت مشارکتی