سیدعلی صحاف - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد ، گروه راه و ترابری،دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد ،ایران
سیدمسعود مسعودی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،گرایش راه و ترابری، دانشکده فنی و مهندسی،دانشگاه فردوسی مشهد،مشهد ، ایران

اگاهی از وضعیت روسازی شبکه راه ها برای اتخاذ تصمیم کار امد و بهینه، امری بسیار ضروری و غیر قابلانکار می باشد. این مهم با بکار گیری شاخصی ساده و در عین حال کار امد، بایستی صورت گیرد. از دیر بازشاخص های متنوعی جهت مشخص کردن وضعیت روسازی شبکه راه ها، مورد استفاده قرار گرفته شده است. که می توان به PSI, PSR, PCI و RCI اشاره نمود. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا ارزیابی وضعیت روسازی شبکه راه ها با استفاده از دو پارامتر 1-شاخص کیفیت فازی روسازی (EPCI) و 2- شاخص کیفیت روسازی (PCI) در مطالعه موردی (منطقه 17 شهرداری تهران) انجام گیرد و مقایسه ای بین ارزیابی وضعیت شبکه روسازی توسط این دو پارامتر انجام شده است. مطابق نتایج بدست امده از انجا که پارامتر های فراوانی، دخیل در اولویت بندی عملیات تعمیر و نگهداری روسازی شبکه راه ها می باشد، و همچنین تاثیر به سزای قضاوت مهندسی و نظرات کارشناسی در این بخش، تئوری فازی قابلیت کافی برای کاربرد در این بخش را دارا می باشد.

مدیریت روسازی، شاخص کیفیت روسازی، شاخص کیفیت فازی روسازی