فاطمه حسن پور - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری
حسین سرایی - دکترای برنامه ریزی شهری عضو هیت علمی و مدیرگروه جغرافیا دانشگاه یزد

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی - اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهمترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیدهمی شود.محیط زیست مجموعه ای درهم تنیده و گسترده از عوامل گوناگون است که در روندی تدریجی از موجودات زنده و اجزایسازنده سطح زمین پدید آمده است. آنچه که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطزیست است؛ هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنب ههای اقتصادی، فرهنگی واجتماعی، کاری دشوار است . هدف این تحقیق، جستجوی نظریه های زیست محیطی توسعه پایدار و معماری پایدار می باشد که در نهایت در مقایسه با برخی از نگر شها و دیدگاه ها نسبت به طبیعت قرار می گیرد تا نواقص آن تکمیل گردد . به این ترتیب این مقاله به اهداف توسعه پایدار و معماری پایدار می پردازد و را ه کارهای آن را ارائه می نمایدهر چند توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی - اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت هر چه بیشتر آشکار می گردد گرفتن نقش انسان و همچنین معماری به عنوان یکفرآیند که منجر به پایداری می گردد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد . نتایج به دستآمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار به اصلاح رابطه انسان، محیط زیست می پردازد .

توسعه پایدار، پایداری،محیط زیست، طبیعت، معماری پایدار