علیرضا موغلی - استاد تمام، مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور
فاطمه عظیمی - دانشجوی مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور

مقدمه: قوت بخشیدن به متغیر هوش سازمانی، اثربخشی را ارتقا داده و پویایی سازمان را تعیین می کند و اثربخشی سازمان به طور مسلم می تواند رضایت شغلی کارکنان را در پی داشته باشد، البته چگونگی رابطه این متغیرها در جامعه مورد نظر مشخص نیست و استنادات تحقیقی هم وجود ندارد. هدف: لذا هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین هوش سازمانی و رضایت شغلی کارکنان ادارات دولتی شهرستان گراش در سال 1393 می باشد. روش: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است .جامعه آماری تحقیق کارکنان ادارات دولتی شهرستان گراش می باشد. نمونه پژوهش متشکل 75 نفر از کارکنان بوده است که به روش سرشماری انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی) و آمار استنباطی ( ضریب پیرسون وتحلیل رگرسیون گام به گام) استفاده شده است.یافته ها: یافته ها نشان می دهد که بین دو متغییر هوش سازمانی و رضایت شغلی رابطه مثبت و معنیداری در سطح اطمینان0/05وجود دارد P<0/14 ،r=0/75 بین تمامی ابعاد هوش سازمانی(به جز توسعه دانش) و رضایت شغلی رابطه مستقیم و معناداری در سطح P<0.05 وجود دارد. همچنین رگرسیون بین ابعاد هوش سازمانی با رضایت شغلی تا دو گام پیش رفته است و متغیرهای چشم انداز استراتژیک و سرنوشت مشترک ( 63 ) درصد واریانس متغیر رضایت شغلی را پیش بینی می کندنتیجهگیری: با افزایش نمره هوش سازمانی، نمره رضایت شغلی نیز افزایش خواهد یافت.

هوش سازمانی، رضایت شغلی، کارکنان