علی محمدپور - دکترای جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران
علیرضا رحمتی - کارشناس ارشد سنجش از دور و GIS، دانشگاه تهران
کیوان باقری - کارشناس ارشد سنجش از دور و GIS، دانشگاه تهران
مهدی احمدی - کارشناسی ارشد GIS، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

افزایش جمعیت شهری و سازمان های دخیل در مدیریت شهری و زیرساختهای شهری در سالهای اخیرمشکلاتی را درپی داشته است. یکی از این مشکلات وجود منطقه بندی های مختلف بر مبنای نیازهایمختلف سازمانهای شهری است. این سازمانها جهت سهولت در مدیریت و بر مبنای نیازهای خود ، شهرها رابه چند منطقه تقسیم کرده اند و تشکیلات خود را بر مبنای آن نواحی سازمان داده است و منطقه های هریک با دیگری متفاوت است که بعضی مشکلات شهری از همین تقسیم بندی های متفاوت شهری به وجودآمده است. لذا تمامی سازمانها و نهادهایی که در مدیریت شهری دخالت دارند می بایست در پهنه هایی بامرزهای یکسان قرار گیرند. در راستای عملی شدن چنین ایده ای، پژوهش حاضر در تلاش است تا منطقهبندی ادرای نوینی بر مبنای استفاده از الگوریتم های منطقه بندی REDCAP را ارائه دهد. این پژوهش بهروش توصیفی-تحلیلی و داده های آن از سازمانهای مختلف جمع آوری شده است. در این پژوهش از 22شاخص استفاده شد و داده های اولیه جهت شاخص سازی در قالب واحد فضایی پایه اولیه تجمیع شدند.واحدهای فضایی اولیه با تبدیل لایه خطی شبکه معابر به لایه پلیگونی تشکیل شد. در مرحله اجرایالگوریتم منطقه بندی، پس از تعیین سه پارامتر تعداد مناطق، اندازه جمعیت اولیه و الگوریتم منطقه بندی،منطقه بندی جدید شکل ایجاد شد. برای ارزیابی خروجی الگوریتم، منطقه بندی جدید با منطقه بندی موجودشهر تهران با استفاده از آماره موران (که سنجه ای برای همگونی مناطق است) بر مبنای شاخص هایمنتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشاندهنده ی این است که منطقه بندی جدید بسیار همگونتر و نظاممند تز از ناحیه بندی موجود شهر است.

منطقه بندی شهری، الگوریتم های خوشه بندی مکانی، نظام تقسمیات فضایی شهر، پهنه بندی اداری شهر