موسی کمانرودی کجوری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
محمد بیگدلی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

در سال های اخیر در ایران، بطور گسترده از حکمروایی به عنوان ضرورت توسعه مدیریتشهری کشور نام برده شد و در موارد متعددی به ارزیابی تحقق آن در اداره امور عمومی شهرها نیزپرداخته شده است. این در حالی است که به مبانی و ظرفیت های موجود مربوط به آن در حوزهسیاسی در قالب قوانین و برنامه های توسعه شهری کشور کمتر توجه شده است. به همین دلیل اینتلاش ها و اقدامات به تبدیل این رویکرد به گفتمان رایج علمی و اجرایی حوزه مدیریت توسعهشهری ایران منتهی نشد. این پژوهش در پاسخ به این سؤال اساسی انجام پذیرفت که میزان تطبیقو جایگاه قوانین و برنامه های توسعه شهری ایران و شهر تهران با اصول حکمراویی خوب چیست؟هدف این پژوهش، شناخت و توصیف میزان تطبیق محتوای قوانین و برنامه های توسعه شهری ایرانو شهر تهران با اصول حکمراویی خوب و کمک به بازنگری مبانی ارزشی، جهت گیری های دانشی وتوسعه مدیریت شهری کشور است. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و کیفی می باشد که بهروش تحلیل محتوی، مقایسه ای و دلفی انجام پذیرفته است. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش به روشمطالعات کتابخانه ای و اسنادی جمع آوری شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، قوانین وبرنامه های توسعه شهری ایران از حیث محتوی با اصول حکمراویی خوب شهری همسویی دارند، اماهر چه از آنها به برنامه های اجرایی شورای اسلامی و شهرداری شهر تهران حرکت می کنیم، بر میزانتطبیق آن برنامه های اجرایی با این اصول بیشتر می شود.

ایران، حکمراویی خوب شهری، قوانین توسعه شهری، برنامه های توسعه شهری