شهرام شیخ نیاعالیزمینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوزستان، ایران

هویت مفهومی است که دنیای درونی یا شخصی را با فضای جمعی اشکال فرهنگی و روابط اجتماعی ترکیب می کند. به بیان دیگر هویت را فقط می توان از طریق انکار آگاهانه ی ابهام و کنار گذاشتن تفاوت های کسب کرد. امروزه ابعاد هویت مندی ساختارهای مسکونی در یک فضای انحصاری یا شخصی خلاصه نمی شود، بلکه در بیان تعاملات و اشتراکات ساکنان یک مجموعه ی پیوسته در نوعی همزیستی پایدار در دراز مدت بیان می شود که در چارچوب های نظری و نظریه پردازی صاحب نظران این حوزه به معنای ملزوم تر از یک تئوری برداشت می شود. با این وصول مجموعه های مسکونی در آینده ای نزدیک یا هویتی از مدرنیزم مجذوب کننده را به صاحبانشان ارضه خواهند کرد و یا مبنای پایدارتر از هویت ریشه دار را به منظر وجود بیان خواهند کرد. با این توصیف این پژوهش که از مبانی نظری و تحلیل های موردی پایان نامه ی مقطع ارشد می باشد بر اختصارات و دگراندیشی های این ملزوم( هویت مندی فضای سکونت) تکیه دارد و بر اساس منابع مکتوب کتابخانه ای و نگارش های پژوهشی همایش ها و کنفرانس های متعدد بازیافت گشته است تا در این مقصود به چاره اندیشی مطلوب برای آیندگان مبدل گردد.

هویت مندی، پایداری، مجتمع مسکونی، حس تعلق