حسن ستوده - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
کرامت اله زیاری - عضو هیات علمی دانشگاه تهران
مهدی قرخلو - عضو هیات علمی دانشگاه تهران

پیاده رو ها معابری با بالاترین کاربرد در میان عابران پیاده به عنوان یکی از عوامل اصلی تشویق افراد به پیاده روی می باشند . وجود پیاده رو هایی با کیفیت بالا باعث بالا رفتن میزان پیاده روی و درنتیجه افزایش پیاده مداری محیط می انجامد . در تحقیق حاضر با هدف پرداخت به موضوع کیفیت فیزیکی مسیر های پیاده در فضاهای شهری ابمدا با بررسی ادبیات موضوع شاخص های معرف کیفیت مسیرپیاده روها استخراج شده و سپس با استفاده از پرسشنامه میزان رضایت شهروندان از این شاخص ها سنجیده شده است . روش تحلیل داده ها با اسمفاده از روش تحلیل عاملی در نرم افزارلیزرل بودها ست نتایج نشان میدهد که از میان 6 شاخص معرف کیفیت مسیر پیاده شاخص پاکیزگی مسیر دارای بیشترین تاثیر معادل93 درصد است و پس از آن شاخص وضعیت کفپوش و زیر ساخمهای پیاده رو با 72 درصد در رتبه دوم ومبلمان خیابان با 77 درصد در رتبه سوم و شیب و توپوگراای مسیر با 66 درصد رتبه چهارم و عرض پیادهرو با 61 درصد در رتبه پنجم و کمترین تاثیر را شاخص وجود نشانه گزاری ها با 5.1 درصد دارا میباشد

پیاده رو ،کیفیت مسیر ، پیاده مداری، تحلیل عاملی ، لیزرل