سمانه میرزائی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی صنایع، قزوین، ایران
سروش آوخ دارستانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، گروه مهندسی صنایع، قزوین، ایران

تجزیه و تحلیل حالات بالقوه خرابی و اثرات آن FMEA یک ابزار ارزیابی ریسک جهت کاهش شکست های بالقوه در سیستم ها، فرآیندها، طرح ها و یا خدمات است. در FMEA سنتی، برای هر یک از حالت های شکست، سه عامل ریسک : شدت S ، وقوع O ، و تشخیص D ارزیابی و عدد اولویت ریسک RPN با ضرب این عوامل، به دست میآید. عدد اولویت ریسک برای نیازسنجی اقدامات اصلاحی، جهت از بین بردن یا کاهش حالات شکست بالقوه استفاده می شود. تلاش های قابل توجهی در FMEA برای غلبه بر کاستی های RPN قطعی انجام شده است.در این مقاله نیز یک رویکرد فازی ارائه شده است، که به کارشناسان اجازه می دهد از متغیرهای زبانی برای تعیین مقایسات زوجی فازی در FMEA با روش اولویت بندی فازی FPP استفاده شود و به کمک مدل جدید فرایند تحلیل شبکه ای فازی ( FANP ) اولویت بندی از عدد اولویت ریسک ارائه گردد. مطالعه موردی ارائه شده، کاربرد مدل را در محیط فازی نشان می دهد که باعث کاهش عدد اولویت ریسک و بهبود آن شده است

برنامه ریزی اولویت فازی، روش تحلیل شبکه فازی، عدد اولویت ریسک، تجزیه و تحلیل حالات بالقوه خرابی و اثر آن