سعیده سلطان محمدلو - مهندس معمار و ارشد مرمت بناها و بافت های تاریخی، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر
داود رضایی - دکترای معماری شهری، استادیار گروه معماری دانشگاه زنجان
شهرزاد عالمی کوهبنانی - کارشناسی ارشد مرمت بنا، مدرس دانشگاه آزاد کرمان

دردهههایاخیر روشهایی برای حل نابسامانیهای شهر مدرن و آشتی با فضاهای قدیمی برای طرح شهرمطلوب ارائه شده است، اولویت روشها، حرکت پیاده بوده و از دستاوردهایش جنبش پیاده گستر و ایجاد محورهای مخصوص پیاده است. تعاملات اجتماعی نیازمند راه رفتن و حضور افراد میباشد، محور پیاده شهری از جمله فضاهای خاص این منظور است. حرکت آزادانه بدون خطر تصادف با وسایل نقلیه در مسیر مخصوص پیادگان و ممنوعیت ورود اتومبیل مگر در ضرورت، نظیر ورود ماشین آتش نشانی از ویژگیهای مشترک این فضاهاست. مسیر پیاده شهری میتواند محل حضور عابران پیاده، بازی کودکان، آسایش سالمندان، گذران اوقات فراغت و قرار ملاقاتها باشد. تبریز از نخستین شهرهای پیشروی اجرای این طرح است، محورپیاده تربیت، استاد شهریا رو مغازههای سنگی، نمونههای موفق این شهر هستند. مقاله ضمن توجه به این روش طراحی شهری و منشا آن، تجارب مسیرهای پیاده تبریز را با تمرکز بر مسیر پیاده شهری مغازه سنگی ها در این شهر مورد بررسی قرار می دهد. تحقیق ازنوع تحلیلی بوده، ابتدا از منابع کتابخانه ای و پس از آن برای تکمیل اطلاعات با حضور در محل ازروش میدانی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات ضمن بررسی مفهوم پیاده راه و شاخصه های آن، از مفاهیم بررسی شده در جهت طراحی محور مغازه سنگیها برای پیاده راه استفاده شده است. عناصرکالبدی بافت شهری، رعایت نکات هویتی منظری این مسیرها، کاربرد امکانات مدرن ، دستاوردها و ناملایمات - این مسیر شهری ، دیگر عناوین بررسی شده در نتیجه گیری مقاله هستند.

محور پیاده شهری، بافت کهن، تبریز، فضاهای شهری