نوشین برزگر مروستی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
احمد خدادادی - استادیار گروه محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
علیرضا اقبال نیا - دانشجوی کارسناسی ارشد عمران محیط زیست – دانشگاه تربیت مدرس

صنعتی شدن کشورها و افزایش در مصرف مواد پتروشیمیایی سبب افزایش چشمگیر آلودگی نواحی مختلف به مواد نفتی شده است. ترکیبات نفتی عموماً از طریق تصادفات، انتشار از صنایع، نشت و ... وارد محیط زیست شده و سبب آلودگی خاک می شوند. خاک آلوده به این ترکیبات برای اهداف کشاورزی، صنعتی غیر قابل استفاده بوده، می تواند سبب آلودگی آبهای سطحی و زیر زمینی شده و مخاطرات بهداشتی در انسان و سایر جانداران ایجاد کند که از انواع آن می توان به شیوع سرطان و بیماریهای پوستی در میان ساکنین مجاور پالایشگاهها اشاره کرد. ایران با دارا بودن تولیدات پتروشیمیایی حدود 30 میلیون تن در سال، وجود بیش از 25000 کیلومتر خطوط انتقال نفت و گاز و بیش از 1300 ایستگاه سوختگیری در معرض شدید آلودگی خاک به نفت و فراورده های نفتی قرار دارد. امروزه متخصصین جهت پاکسازی خاکهای آلوده به نفت از روشهای مختلفی بهره می ببرند. این مقاله به بررسی روشهای مرسوم در حذف آلودگی نفتی از خاک نظیر پخش هوا، مکش، مکش هوا، تزریق بخار در محل، ایجاد سدهای خشک، حفاری افقی، محدود کردن و جلوگیری از نشت آلاینده، شیشه سازی، شستشوی خاک، استفاده از میدان های الکتریکی، سوزاندن خاک، زیست پالایی و گیاه پالایی پرداخته شده و با توجه به فلور بالای گیاهی ایران، مقرون به صرفه بودن روش و عدم تخریب محیط زیست، گیاه پالایی را گزینة مناسبی جهت حذف آلودگی نفتی از خاک معرفی می کند.

آلودگی نفتی، اصلاح خاکهای آلوده، گیاه پالایی