مژگان یمینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی پردیسان فریدونکنار، دانشکده معماری
ماریا کرد جمشیدی - عضو هیئت علمی دانشکده معماری، دانشگاه مازندران

معماری به عنوان ظرف زندگی انسانف آینه ای تمام نمای فرهنگ در هر جامعه ای است که در تعامل تنگاتنگ با ویژگی های ساختاری، تاریخی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن جامعه و ویزگی های اقتباسی آن از جوامع دیگر قرار دارد. حال اگر قرار باشد معماری برون مرزی صورت گیرد که به معنای معماری بناهای خارج از مرزهای هر کشور است مانند ساختمان سفارتخانه، اهمیت طراحی دو چندان می شود و معمار باید طرحی ارائه دهد که هویت فرهنگی کشور میهمان را در کشور میزبان به خوبی نشان دهد. در این صورت با این سوالات مواجه می شویم که معماران در مواجهه با زمینه های فرهنگی بیگانه، باید به چه دانش ها و مفاهیمی آگاه باشند. همچنین آنها در طراحی معماری، چه پارامترهایی از هویت فرهنگی معماری خود را باید نشان دهند و چه پارامترهایی را باید از کشور میزبان وام بگیرند و برآیند (فصل مشترک) داده های بستر فرهنگی خود و بیگانه را بکار گیرند و طرحی را ارائه دهند که از یک سو برای بستر ناهمگون نبوده واز سوی دیگر اتصالی قوی با بنیان خود داشته باشد. در این مقاله به بررسی و تحلیل پارامترهای تأثیر گذار در هویت معماری ایرانی، مطالعه و شناخت مفاهیم سازنده آن و شناخت پارامترهای هویتی کشور میزبان به روش کتابخانه ای پرداخته شده است و نتایج حاصل از این پژوهش در قالب یک طرح ارائه خواهد شد.

زمینه فرهنگی بیگانه، هویت فرهنگی، هویت معماری ایرانی، سفارتخانه