رباب ورمزیار - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت روستایی وتوسعه پایدار

صنعت مسافرت و جهانگردی به عنوان بزرگترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می آید. بسیاری از کشورها این صنعت پویا را بهعنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی می دانند.روستاهای ایران با دارا بودن جاذبه ها و امکانات، آب و هوای متنوع و گسترده همچنان مورد بی مهری برنامه ریزان و مسئولانگردشگری است. هم اکنون بیش از 50 هزار روستا در ایران وجود دارد که تا به امروز 400 روستا به عنوان روستای هدف گردشگریشناخته شده اند (چهاربالش، 10:1389) اما با توجه به اینکه گردشگری روستایی در ایران، صنعت جوانی است نیاز به برنامه ریزی و شناسایی بیشتر مقاصد هدف دارد. در سالهای اخیر شاهد تلاشهای جسته و گریخته ای برای توسعه گردشگری روستایی هستیم ولی تارسیدن به حد مطلوب راه درازی در پیش است.حفظ ارزش های فرهنگی، پاسداشت بناهای تاریخی روستا، حفاظت از گونه های خاص گیاهی و جانوری و... برخی از پیامدهای مثبتگردشگری روستایی در ایران بوده است. از دیگر سو ایستایی فرهنگی و تبدیل فرهنگ روستاها به نوعی موزه، تضعیف برخی مشاغلروستایی به ویژه در عرصه کشاورزی، بعضاً رواج گسترده فرهنگ گردشگران در میان جوانان روستایی و ... در مقابل توانمندیهایگردشگری روستایی قرار می گیرد.

گردشگری ، گردشگری روستایی ، محیط زیست ، روستا