علی حسن پور - دانشجوی دوره دکتری جامعهشناسی سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
علی عاشوری - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه علاوه طباطبائی تهران
مسعود دارابی - کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه پیام نور تهران
کامبیز حسن پور - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی دانشگاه آزاد خرم آباد

به لحاظ تاریخی کشور ما همواره به شیوه متمرکز اداره شده است. به دنبال آشنایی با فرهنگ و تمدن غرب مفاهیمی مانند، قانون، مجلس،عدالتخانه و ... وارد مباحث سیاسی و حقوقی کشور ما شد. در نتیجه این تحولات بحث مشارکت شهروندان در اداره امور حکومت نقش و جایگاهی ویژه پیدا کرده و به تبع آن بحث حکومت محلی و عدمتمرکز وارد ادبیات حقوقی شد. از این دوره است که شاهد تصویب قوانین متعددی برای پیاده کردن عدمتمرکز محلی هستیم. تا سال 1731 تشکیل شوراها تنها در حد تصویب قوانین بوده و از این دوره است که قانون منسجمی تدوین شده و انتخابات شوراها برای اولین دوره برگزار میشود. در پژوهش حاضر تلاش شده است تا به بررسی تاریخی و جایگاه حقوقی عدمتمرکز محلی نقش شوراهای روستا را در قانون اساسی و قانون مربوطه را مورد بررسی قرار دهد. نتایج نشان میدهد که موانع حقوقی و عدم درک مناسب قانونگذار از قانون اساسی و جایگاه عدمتمرکز محلی، خود یکی از مهمترین موانع تحقق عدمتمرکز محلی و در نتیجه بهرهمندی از مشارکت شهروندی و توسعه جامعه مدنی بوده است

عدمتمرکز محلی، مشارکت شهروندی، حقوق اداری، شوراها