عبدالکریم فانی حق - کارشناس ار

به دنبال خشکسالی ها، قحطی شدید و گسترده اواخر دهه 1960 در افریقا، موضوع بیابان زائی به عنوان یک معضل جهانی مطرح گردید . در راستای این موضوع سازمان ملل کمیته ای را جهت تدوین کنوانسیون بین المللی مقابله با بیابان زائی راه اندازی نمود . این معاهده بر لزوم مشارکت ملی در کلیه مراحل تدوین واجرای برنامه اقدام ملی مقابله با عوامل بیابان زائی تأکید داشته و محور اکثر فعالیت ها در سطوح مختلف ملی و محلی، بهبود معیشت ساکنین مناطق مبتلابه با استفاده از دانش و فن آوری بومی و فن آوری نوین می باشد . وزارتخانه های نیرو، نفت، کشور، جهاد کشاورزی، علوم، تحقیقات و فن آوری، آموزش و پرورش، امور خارجه و سازما ن های مدیریت و برنامه ریزی، محیط زیست، هواشناسی و زمین شناسی در تدوین برنامه اقدام ملی فوق الذکر در کشور نقش مؤثری داشته و دارند . در این مقاله نقش مدیریت منابع آب در جلوگیری یا کاهش روند بیابان زائی مورد تجزیه و تحلی ل قرار گرفته است . عمده ترین مسئله در مدیریت صحیح منابع آب به غیر از فعالیت های بخشی و درون سازمانی، احتیاج به فعالیت های فرابخشی می باشد که با همکاری و هماهنگی سازمان ها و وزارتخانه های فوق الذکر که به طور مستقیم و غیرمستقیم با مسئله آب درگیر می باشند قابل انجام و موفقیت آمیز خواهد بود . از نتایج فعالیت های فوق الذکردر مدیریت صحیح منابع آب می توان به مهار آبهای سطحی، عدم اضافه برداشت آبهای زیرزمینی، عدم آلودگی منابع آب و استفاده بهینه از آب در مصارف کشاورزی و سازگاری با کم آبی می باشند .

بیابان زدائی، مدیریت منابع آب، بیابان زائی، فعالیت های بخشی، فعالیت های فرابخشی