ملیحه خیری - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی، دانشگاه تهران
مرضیه نادری - کارشناس ارشد ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی

علامه شیخ محمد حسین غروی اصفهانی متخلص به «مفتقر» شاعر اصفهانی، در دیوان اشعار خود 39 شعر آیینی در مرثیه و منقبت ائمه «علیهم السلام» دارد که در این اشعار نوآوری های زبانی بسیار او در واژه سازی و ترکیب سازی قابل ملاحظه است. تشبیه پرکاربردترین صنعت بیانی اشعار آیینی اوست و شمار زیادی از آنها تشبیهات دینی و مذهبی هستند. انواع مختلف تکرار از تکرار حرف و واج آرایی تا تکرار کلمه و نیز سجع و جناس بسیار برای آهنگین ساختن سخن خود به کار گرفته است. بسامد بالای ایهام و اغراق و نیز تلمیحات قرآنی و حدیثی، از ویژگی های سبکی او محسوب می شوند. وحدت موضوعی و نیز انسجام محتوایی در اشعار او رعایت شده است. بسیاری از اشعار مفتقر با رویکردی عرفانی سروده شده اند و بازتاب گسترده عرفان در زبان و بیان او قابل تامل است.

نقد، شعر آیینی، ادبیات فارسی، مفتقر