محمود شیخ - دانشیار دانشگاه تهران
هادی مهرعلی تبار - دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه تهران
نجمه نژاد صاحبی - کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
عظیمه نجفی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه تهران

هدف از تحقیق حاضر، تأثیر یک دروه تمرین منتخب ورزشی بر تعادل دانش آموزان پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.روش مطالعه نیمه تجربی و تعداد 20 نفر از دانش آموزان پسر 9 تا 13 ساله مدرسه استثنایی شهرستان بابل به صورت هدفمندو در دسترس انتخاب و بر اساس بهره هوشی به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفری کنترل و تجربی قرار گرفتند. جهتاندازه گیری تعادل ایستا و پویا، قبل و پس از تمرین، از آزمون اصلاح شده لک لک و آزمون استاندارد(تی.جی.یو.جی) استفادهشد. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه 45 دقیقه ای تمرین منتخب ورزشی را انجام دادند. برنامه ورزشیدویدن آهسته بر روی تردمیل به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد، و گروه کنترل به فعالیت های روزانهخود مشغول بودند. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش آزمونو پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t مستقل و وابسته در سطح معنی P≤0/05 استفاده شد. یافته های نشان دادند که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی داری وجود داشت در حالیکه چنین تفاوتی درگروه کنترل مشاهده نشد. همچنین بین نمرات پس آزمون دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری وجود دارد در حالیکهبین نمرات پیش آزمون دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین استفاده از برنامه تمرینی دویدنآهسته بر روی تردمیل را می توان به عنوان شیوه ای برای بهبود تعادل پویا و ایستا در دانش آموزان کم ذهنی توصیه نمود.

تعادل ایستا، تعادل پویا، کم توان ذهنی