روح الله شکری - کارشناسی ارشد دانشگاه خوارزمی تهران
سیدعلیرضا عزیزموسوی - پژوهشگر دانشگاه امام حسین (ع)

با به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در ترکیه در سال 2002 و تغییر در نگرش سیاست خارجی منطقه ای این کشور،روابط با سوریه که تا سالهای آغازین قرن 21 تحت تأثیر سه اختلاف عمده بر سر کردها، تقسیم آب دجله و فرات و اختلافارضی بر سر منطقه ی هاتای فراز و نشیب های زیادی را طی کرده، رو به بهبود بود که از سال 2011 میلادی به بعد ، سوریه بابحران های داخلی و نا آرامی مواجه شد. سیاست خارجی ترکیه در قبال این بحران ها از میانجیگری تا مداخله در نوسان بودهاست. به طوری که با فاصله گرفتن از سیاست میانجیگری، به صورت علنی از مخالفان رژیم سوریه حمایت کرده و خواهانتغییر نظام سیاسی در این کشور می باشد تا به اهداف خود که به دست گرفتن رهبری جهان اسلام و تضعیف جایگاه ایران ازلحاظ ایدئولوژیک در منطقه و کاهش ضریب امنیتی ایران است، دست یابد. در این مقاله با استفاده از مبانی نظری مکتبکپنهاگ، و با طرح سوال، سیاست خارجی ترکیه در قبال بحران سوریه چه تأثیری بر امنیت ملی ایران گذاشته است؟ براساسروش تحلیلی- تبیینی، در پی رسیدن به این فرضیه است که سیاست خارجی ترکیه در قبال بحران سوریه باعث کاهش ضریب امنیت ملی ایران شده است.

سیاست خارجی، مکتب کپنهاگ، بحران سوریه، ترکیه، جمهوری اسلامی ایران