حسین نظری - دکترای برنامه ریزی درسی مدرس دانشگاه فرهنگیان اصفهان
نسترن آقاجانیان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه میمه

هدف از این پژوهش، نگاهی اجمالی به دیدگاه شاهان صفوی و ضرورتها و پیامدهای کاربست آن در تعلیم و تربیت می باشد.بزرگترین دستاورد صفویان پس از سالهای طولانی حکومت بیگانگان، اتحاد دوباره کشور تحت لوای مذهب شیعه در اوایل سده دهم هجری قمری بود، که محیط تازه و مساعدی برای شکوفائی هنر، معماری و تعلیم و تربیت فراهم ساخت. عصر صفوی، زمان تداوم وتکامل سنتها و محیط آموزشی ایران بوده و برای اولین بار در تاریخ اسلام، نظریاتی منسجم در باب تعلیم و تعلم مدون گردیده است.در عصر حکومت صفویان، نهاد آموزش و پرورش از جایگاه ویژه ای برخوردار وتعلیم و تربیت از جانب شاهان صفوی مورد عنایت خاصقرار می گیرد.دیدگاه شاهان صفوی، تاثیرات بسیار زیادی بر تعلیم و تربیت ایران بعد از اسلام به جای گذاشته است. گروهی از پژوهشگران، دورهصفویه را سرآغاز نوزایی ایران و یکی از دوران تاثیر گزار بر تعلیم و تربیت ایران دانسته و نیز به تاثیرات و نتایج منفی صفویان در بحث تعلیم و تربیت اشاره نموده اند. این پژوهش برآن است تا حسب استنادات و استنتاج داده های تاریخی تاثیرات مثبت و منفی سلسله صفوی بر تعلیم و تربیت ایران را بصورت اجمالی مورد بررسی و تحلیل قرار دهد

حکومت صفویه، نهاد تعلیم و تربیت ،تحولات سیاسی اجتماعی، برنامه درسی