افسون سلمانپورخوئی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ،دانشگاه آزاد ، هریس ، ایران

امروزه سالمندی به یک پدیده مهم جهانی تبدیل شده است ،زیرا به سبب افزا یش امید به زندگی و مسائل بهداشتی،طبق آمار سازمان بهداشت جهانی ،جمعیت این گروه اف زایش یافته است،بر اساس برآوردهای انجام شده ،سالانه حدود5/2 درصد بطورمتوسط به تعداد افر اد 65 ساله و بیشتر افزوده می شود،این در حالی است که در ایران برای رفاه سالمندان و آینده آنها که بیشترین اوقات فراغت در بین افراد جامعه را به خود اختصاص داده اند ،چاره ای اندیشی ده نشده است . با نگاهی به وضعیت سالمندی ایران که آمارها نشان می دهد 27/7 درصد از جمعیت کشور را سالمندان تشکیل می دهند که این میزان تا 20 سال آینده به 7/14 درصد خواهد رسید . بنابر این می توان گفت تا 20 سال آینده جهت صعودی آمار سالمندی کشور سه برابر افزایش می یابد ،و این به معنای لزوم شناخت هر چه بیشتر توانمندی ها و نیازهای این قشر از جامعه می باشد ،که چنانچه از هم اکنون به فکر برنامه ریزی برای سالمندان نباشیم با یک بحران سالمندی مواجه خواهیم شد . با در نظر گرفتن این که سالمندان بعنوان مهمترین گروه جامعه ،با بیش ترین وقت فراغت نیاز مبرم به برنامه ریزی دقیق جهت گذران اوقات فراغت دارند ،زیرا قسمت عمده ای از این اوقات از بعد فضا و مکان عمدتأ در فضاهای عمومیشهر انجام می گیرد و به عبارتی فضای شهری جزئی از یک شهر است که بعنوان عرصه عمومی ، قابلیت بر طرف کردن نیازهای روحی و روانی سالمندان را دارد ،با این هدف مقاله حاضر سعی دربررسی تأثیر فضای شهری بر گذران اوقات فراغت سالمندان را دارد و از سوئی تلاش می کند تا راهکارهائی را جهت بهبود فضای شهری برای استفاده بهینه ی قشر سالمندان از این فضاها ارائه نماید.

فضای شهری ، فضای عمومی ، اوقات فراغت ، سالمندان