جلال شهودی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

تجربه های گذشته نشان می دهد که بیشتر ساختمان های غیر رسمی آسیب پذیری زیادی در مقابل سوانح طبیعی داشته اند. این ساختمان ها به دلیل محل ساختگاه یا ضعف سیستم توان ایستادگی در مقابل سوانح طبیعی را ندارند. وجود ضعف های سازه ای بسیار در اینگونه ساختمان ها نشان دهنده وجود نقایص فنی و عدم توجه ساکنین به مقررات ملی ساختمان در طراحی و اجرای آنها و عدم کنترل کیفیت م صالح بکار رفته در این گونه سازها می باشد. در این مقاله هدف بررسی کیفیت ساختمان سازی در مناطق حاشیه نشین و سکونتگاه های غیر رسمی شهر تبریز که بیشترین میزا ن حاشیه نشینی در کشور را دارا می باشد پرداخته و به مطالعه محله سیلاب قوشخانه و یوسف آباد این شهر که از مراکز عمده تجمع حاشیه نشینان تبریز بوده که عموما به صورت شبانه ساخته می شوند و فاقد استحکام بوده و در مسیل ها و شیب های تند ایجاد شده که از اراضی ملی یا دولتی مصوب می شوند می پردازیم، م شکلات و نقاط ضف اجزای و طراحی و مصالح مختلف ساختمان و اثرات ساختار منطقه و ارائه راهکارهای ارتقای کیفیت آن با تو جه به موقعیت زمین شناسی منطقه از نظر علوم ژئوتکنیکی و علوم هیدرولوژیکی و لرزه خیزی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت راهکار هایی برای کاهش اثرات این سوانح از نظر لرزه خیزی و قرار گرفتن در مسیر سیلاب های کوه عون بن علی و ارئه خدامات در صورت وقوع سوانح طبیعی پیشنهاد گردیده است.

سکونتگاه های غیر رسمی ، حاشیه نشینی تبریز ، آسیب پذیری ، ایمن سازی ، مصالح ساختمانی