پژمان براتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی حفاری، دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت اهواز، ایران
خلیل شهبازی - دکترای مهندسی نفت، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت اهواز، ایران
محمدکمال قاسم العسکری - دکترای ژئوفیزیک مخازن، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت اهواز، ایران

شیلها جزو درد سر سازترین سازندها در امر حفاری میبا شند و سبب بروز م شکلات متعددی همچون ریزش دیوارهی چاه، گیر ر شته ی حفاری و تاثیر منفی بر روی کیفیت نمودارهای چاه پیمایی میگردند. پایداری سازندهای شیلی حاوی کانیهای رسی، به واکنشهای فیزیکی و شیمیایی بین فاز آبی سیالات حفاری و کانی رسی درون شیلها بستگی دارد. این واکنشها اغلب سبب کاهش مقاومت سازندهای شیلی گردیده و در نهایت ریزش دیواره ی چاه را به دنبال خواهد دا شت. از طرفی واکنش بین سیال حفاری و کانیهای شیل میتواند جهت بهبودی پایداری دیوارهی چاه و افزایش ظرفیت حمل کندههای حفاری سیالات حفاری، مدیریت شود. در این مقاله ابتدا ساختار کانیهای رسی رایج در صنعت حفاری بیان خواهد شد، سپس گامهای تورم آنها توضیح داده میشود. بعد از آن، روشهای موجود برای پایدارسازی شیل بیان خواهد گردید. در بخش پایانی نیز پایدارسازهای شیلی رایج و نوع مکانیزم عملکردشان بحث خواهد شد.

شیل، سیال حفاری، تورم، پایدازساز، مکانیزم